Skip to content

Cantiga 26, Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar

Esta é como Santa María juïgou a alma do Roméu que ía a Santïago, que se matou na carreira por engano do dïabo, que tornass’ ao córpo e fezésse pẽedença.

Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar
a Madre do que o mundo | tod’ há de joïgar.

Mui gran razôn é que sábia dereito
quen Déus troux’ en séu córp’ e de séu peito
mamentou, e del despeito
nunca foi fillar;
porên de sen me sospeito
que a quis avondar.
Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar…

Sobr’ esto, se m’ oíssedes, diría
dun joízo que déu Santa María
por un que cad’ ano ía,
com’ oí contar,
a San Jam’ en romaría,
porque se foi matar.
Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar…

Este roméu con bõa voontade
ía a Santïago de verdade;
pero desto fez maldade
que ant’ albergar
foi con mollér sen bondade,
sen con ela casar.
Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar…

Pois esto fez, meteu-s’ ao caminno,
e non se mãefestou o mesquinno;
e o démo mui festinno
se lle foi mostrar
mais branco que un arminno,
polo tóst’ enganar.
Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar…

Semellança fillou de Santïago
e disse: “Macar m’ éu de ti despago,
a salvaçôn éu cha trago
do que fust’ errar,
por que non cáias no lago
d’ iférno, sen dultar.
Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar…

Mas ante farás esto que te digo,
se sabor hás de seer méu amigo:
talla o que trages tigo
que te foi deitar
en poder do ẽemigo,
e vai-te degolar.”
Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar…

O roméu, que sen dôvida cuidava
que Santïag’ aquelo lle mandava,
quanto lle mandou tallava;
poi-lo foi tallar,
lógu’ entôn se degolava,
cuidando ben obrar.
Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar…

Séus companneiros, poi-lo mórt’ acharon,
por non lles apõer que o mataron,
foron-s’; e lógo chegaron
a alma tomar
démões, que a levaron
mui tóste sen tardar.
Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar…

E u passavan ant’ ũa capéla
de San Pedro, muit’ apósta e béla,
San James de Compostéla
dela foi travar,
dizend’: “Ai, falss’ alcavéla,
non podedes levar

a alma do méu roméu que fillastes,
ca por razôn de mi o enganastes;
gran traïçôn i penssastes,
e, se Déus m’ ampar,
pois falssament’ a gãastes,
non vos póde durar.”
Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar…

Responderon os démões louçãos:
“Cuja est’ alma foi fez feitos vãos,
por que somos ben certãos
que non dev’ entrar
ante Déus, pois con sas mãos
se foi desperentar.”
Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar…

Santïago diss’: “Atanto façamos:
pois nós e vós est’ assí rezõamos,
ao joízo vaamos
da que non há par,
e o que julgar façamos
lógo sen alongar.”
Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar…

Lóg’ ante Santa María vẽéron
e rezõaron quanto mais podéron.
Dela tal joíz’ houvéron:
que fosse tornar
a alma onde a trouxéron,
por se depois salvar.
Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar…

Este joízo lógo foi comprido,
e o roméu mórto foi resorgido,
de que foi pois Déus servido;
mas nunca cobrar
pod’ o de que foi falido,
con que fora pecar.
Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar…

This versions of Cantiga 26 can be found at the Cantigas de Santa Maria for Singers website: http://www.cantigasdesantamaria.com/csm/26
The site includes the musical annotation for the cantiga as well as the lyrics.

See the Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes website for an article by Mercedes Brea on the literary background to this miracle, its various iterations, and some political insights gained through the history of its transmission.

On this website, under Camino de Santiago/ Alfonso X, is an English translation of Cantiga 26.